De Bär is los

Geachte redactie van de Volkskrant,


Een bijzonder aardig artikel van Huub Evers over de uitlatingen van de media rond het aftreden van Mgr. Bär (23/3/93). Aardig ook dat hij de betrokkene de mogelijkheid biedt zichzelf tegen de beschuldigingen te verdedigen. Dat een journalist juiste gegevens dient te publiceren en niet onnodig grievend moet zijn, onderstreep ik helemaal. Maar wie is er geïnteresseerd in de ware toedracht van zaken? Voor een publiek dat toch al weinig opheeft met katholieke zaken ligt een 'complot-theorie' of, sinds Umberto Eco, een schending van het celibaat, meer voor de hand. Vooroordeel wordt verheven tot norm van het oordeel. Jammer. Jammer ook dat een van de voornaamste rechten van de mens vergeten is en iemands goede naam zo te grazen wordt gelegd. Kardinaal Simonis krijgt daarbij een evenredige veeg uit de pan.


Ik heb de naam van Umberto Eco genoemd, denkend aan zijn boek "De naam van de Roos". Een literaire fictie met een gefantaseerd kloosterleven in een setting die een slap aftreksel is van wat de Middeleeuwen werkelijk zijn geweest. Niet eens bedoeld om historisch te zijn maar dat toch als zodanig te boek staat. Niet alleen bood de KRO de verfilming als kerstfilm aan, er is mij ook een basisschool bekend, waar de film in de les geschiedenis werd getoond. Mèt een overhoring daarna. Tja, waar zouden die vooroordelen dan toch vandaan komen


Hans Weteringschans